zetrzeć się

См. также в других словарях:

• zetrzeć — dk XI, zetrzećtrę, zetrzećtrzesz, zetrzećtrzyj, starł, starty, starłszy ścierać ndk I, zetrzećam, zetrzećasz, zetrzećają, zetrzećaj, zetrzećał, zetrzećany 1. «usunąć z czegoś zewnętrzną warstwę przez pocieranie czymś twardym, szorstkim,… …   Słownik języka polskiego

• zetrzeć [stłuc, zgnieść i in.] — {{/stl 13}}{{stl 8}}{kogoś, coś} {{/stl 8}}na miazgę {{/stl 13}}{{stl 7}} zupełnie, nieodwracalnie coś zniszczyć, pokonać kogoś; unicestwić : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zetrzeć nieprzyjaciela na miazgę. Walący się dom zgniótł na miazgę stojące obok… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• pościerać się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o wielu obiektach: w wyniku ciągłego, długiego używania zniszczyć się, zetrzeć się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Politura z mebli pościerała się. Schody pościerały się. {{/stl 10}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• stłuc (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. tłuc (się) I{{/stl 7}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}zbić [i syn.] {{/stl 7}}{{stl 8}}{kogoś} {{/stl 8}}{{stl 7}}na kwaśne jabłko; zetrzeć [stłuc, zgnieść i in.] {{/stl 7}}{{stl 8}}{kogoś, coś} {{/stl 8}}{{stl 7}}na… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wyrobić — dk VIa, wyrobićbię, wyrobićbisz, wyrobićrób, wyrobićbił, wyrobićbiony wyrabiać ndk I, wyrobićam, wyrobićasz, wyrobićają, wyrobićaj, wyrobićał, wyrobićany 1. częściej ndk «wykonywać coś (stale i masowo) z określonego surowca; wytwarzać z danego… …   Słownik języka polskiego

• wytrzeć — dk XI, wytrzećtrę, wytrzećtrzesz, wytrzećtrzyj, wytrzećtarł, wytrzećtarty, wytrzećtarłszy wycierać ndk I, wytrzećam, wytrzećasz, wytrzećają, wytrzećaj, wytrzećał, wytrzećany 1. «trąc po powierzchni czegoś osuszyć coś, oczyścić coś z czegoś;… …   Słownik języka polskiego

• pościerać — dk I, pościeraćam, pościeraćasz, pościeraćają, pościeraćaj, pościeraćał, pościeraćany 1. «ścierając usunąć coś z wielu rzeczy; wytrzeć wiele czegoś» Pościerać kurz z mebli. Pościerać wodę z okien. Pościerać napisy. 2. «uszkodzić, zniszczyć,… …   Słownik języka polskiego

• zleźć — dk XI, zlezę, zleziesz, zleź, zlazł, zleźli, zlazłszy złazić ndk VIa, złażę, zleźćzisz, złaź, zleźćził 1. pot. «zejść z czegoś położonego wyżej (zwykle zejść powoli, z trudem); zgramolić się» Leniwie, niezgrabnie, ostrożnie, wolno, z trudem… …   Słownik języka polskiego

• pozłazić — dk VIa, pozłazićzi, pozłazićzłaź, pozłazićził 1. pot. «o wielu ludziach, zwierzętach: kolejno zleźć z czegoś położonego wyżej» Z trudem pozłazili ze zbocza. Małpy pozłaziły z drzewa. 2. pot. «zleźć, odpaść, zetrzeć się, złuszczyć się w wielu… …   Słownik języka polskiego

• pył — Zetrzeć, zamienić, roznieść itp. coś w pył «całkowicie zniszczyć, unicestwić coś»: (...) polskich jeńców w Turcji było 150 tysięcy, z czego znaczna część (...) to żołnierze do niewoli pod Cecorą i Mohylowem wzięci, kiedy wojska polskie rozbite w… …   Słownik frazeologiczny

• miazga — Zetrzeć, rozbić, zgnieść itp. kogoś, coś na miazgę; zrobić z kogoś, z czegoś miazgę «zniszczyć doszczętnie kogoś lub coś, odnieść nad kimś całkowite zwycięstwo»: Precz stąd! Wasze miejsce jest w kryminale! (...) I żeby mi się więcej na oczy nie… …   Słownik frazeologiczny